Mijmeringen (vervolg)

Na mijn vorige blog willen al mijn lezers (echtgenote en kinderen) natuurlijk weten hoe het is afgelopen met de verkiezingen. Heel goed; op 33 stemmen na hadden wij een extra zetel! Natuurlijk was een derde zetel mooi geweest maar wij zeggen bij de ChristenUnie altijd dat wij voor de kwaliteit gaan in plaats van voor de kwantiteit en met drie zetels wordt dat lastiger om te zeggen. Mooi dat lijsttrekker Gerrit Weening en ervaren raadslid Oebele vd Veen verder kunnen en dat ik niet langs het UWV hoef. Hoe goed het werk ook van deze organisatie, met ex-wethouders is niet veel aan te vangen. Het zijn vaak eigenwijze types die niet echt meer plooibaar zijn. Het woord betweter kan makkelijk zijn afgeleid van (bet)onnen (wet)houd(er). Erg jammer voor collega Wietze Kooistra dat hij na drie termijnen niet door kan gaan. Hij heeft zeer hard gewerkt en heel veel bereikt, vooral in het sociaal domein. De politiek is een hard vak; ook al doe je alles goed, het is nooit een garantie dat je na verkiezingen verder mag. Ook tussentijds kan bijvoorbeeld een fout van een ambtenaar de bestuurder fataal worden. Daarom is een goed samenspel tussen wethouder en ambtenaar essentieel.

Echt fantastisch om door te kunnen en te mogen. Mijn favoriete portefeuille financiën kan ik houden, net als de mooie uitdaging die duurzaamheid heet en waarin veel reuring aanwezig zal zijn de komende tijd. Nu moeten stappen worden gezet om over niet al te lange tijd als gemeente energieneutraal te worden. Recreatie en toerisme blijft ook bij mij en daar ben ik ook blij mee. Cultuur gaat naar een collega en dat is jammer, maar het is geven en nemen bij coalitie-onderhandelingen. Europa is nog niet van mij af. Het is prachtig om de kwesties in Opsterland te kunnen combineren met het werk in Brussel bij het Comité van de Regio’s. De stem van gemeenten, die veel wat in Brussel wordt bedacht moeten uitvoeren, moet luid klinken. Veel regelgeving komt van de Europese Commissie en het is erg nuttig om bij de besluitvorming aan de voordeur te zitten om daar invloed te kunnen uitoefenen. Inmiddels heb ik geleerd dat het opbouwen van een netwerk cruciaal is. Dat lukt niet in een paar jaar dus is het heel fijn om meer tijd te krijgen om het netwerk te verbreden. Om een beetje op te scheppen heb ik een foto met Donald Tusk bij dit verhaal gezet. Wie dineert er nu elk jaar met de voorzitter van de Europese Raad? Dat zijn er vast heel veel en hij dineert misschien wel 300x per jaar met Jan en alleman, maar toch blijft het leuk. Kortom ik heb er weer zin in. Een periode met nieuwe uitdagingen en hopelijk ook meer financiële ruimte om Opsterland weer net even iets mooier te maken dan het nu al is!