donderdag 23 juni 2011

Kanaalverhaal voor kinderen


Er was eens een gestreept waterroofkevertje dat door zijn vriendjes PHK werd genoemd. Dat kwam omdat zijn echte naam zo lang was. Hij heette eigenlijk Peter Henk Kever en daarom was het logisch dat het PHK werd. Hij woonde met zijn familie in een leuk kanaal in de buurt van het dorpje Veenbeets. Zijn vrienden waren andere kevers, maar zijn beste vriend was de Grote Modderkruiper Harm, die hij echt als zijn grootste vriend beschouwde, want die was wel 100 keer groter dan PHK. Het was goed leven in het kanaal, want er waren geen dieren waar zij bang voor moesten zijn. Er was een gerucht dat waterspitsmuis Gerard ooit zou kunnen opduiken, maar tot nu toe hadden zij hem nog nooit gezien.

PHK groeide op en was gelukkig totdat er op een dag iets ging kriebelen. Het was geen watervlo maar iets anders. Hij wilde wel eens wat meer van de wereld zien. Er is toch wel meer te beleven dan dit kanaal zei hij op een dag tegen Harm. Gezamenlijk zwommen zij naar het noorden totdat zij niet meer verder konden. "Wat raar" zei PHK, "kanalen lopen toch niet dood?" Harm dacht na "meestal niet, dus laten wij naar het zuiden zwemmen" zei hij. Ook daar bleken zij niet verder te kunnen. "Nu snap ik waarom vader niet wilde emigreren" zei PHK. "Wij kunnen geen kant uit! Wij zitten hier opgesloten!" Harm wilde wel weer terug naar huis. "Modder genoeg hier om te kruipen" zei hij. Maar PHK bleek ondernemender. "Ik wil de wijde wereld zien" zei hij vastbesloten. "Daarnaast wil ik niet met een nichtje trouwen. Door al die inteelt zien zij er gewoon niet uit. Zij hebben geen rechte streep meer op hun schild".

Tja, wat nu. De papa van PHK, die wel begreep dat zijn zoon niet te houden was, wist raad. Hij stuurde een brief naar de gemeente met de vraag om het kanaal te laten openen en waarschuwde meteen zijn zoon: "jongen houd er rekening mee dat je nu nog langer vrijgezel zult zijn dan George Clooney, ook al zie je er aantrekkelijker uit en ruikt je adem niet naar koffie". "Geeft niks" zei PHK, ik ga ervoor en ga op mijn strepen staan, "gelukkig ben ik geen eendagsvlieg". Zo gezegd, zo gedaan. De brief werd gepost en het ongelofelijke gebeurde! Een graafmachine kwam en PHK kon haast niet wachten tot hij naar minder stille wateren kon zwemmen. Helaas was de vreugde van korte duur... De machines stopten en heel lang gebeurde er niets. PHK was teleurgesteld en geloofde er bijna niet meer in dat hij ooit nog iets van de wereld zou zien en een knappe bruid kon huwen.

Op een goede dag kwam er een nieuwsbrief. "Hoera", riep PHK blij. "Het gaat door! Zij maken voor ons een speciaal gebied waar wij eerst naartoe kunnen zwemmen en als wij dat gedaan hebben gaat het kanaal open. Wat bijzonder dat ze dat allemaal voor ons doen zeg, volgens mij hebben wij een streepje voor". "Dan heb je wel een baard voordat je het kanaal uit kunt zwemmen" zei de vader van PHK. "Maakt niet uit" zei de dolgelukkige kever, "als ik maar een leuke partner vind met wie ik voor kleine kevertjes kan zorgen, want dat schijnt volgens de brief te moeten, wil ik best wel wachten".

Hoe liep het af? PHK moest nog even geduld hebben, maar uiteindelijk kwam het toch goed. Toen het speciale gebied klaar was, zwom PHK er als eerste naartoe, waarna zijn vriendjes en vriendinnetjes, allemaal familie, volgden. Een wat lelijk nichtje werd op een dag met een schepnetje uit het water gehaald en kort daarna kon PHK eindelijk via een sluis de wijde wereld intrekken. Hij vond een prachtig en lief gestreept waterroofkevermeisje met wie hij heel veel kleine rovertjes kreeg. Als zij naast elkaar in bed lagen keken PHK en zijn vrouw vertederd naar de streepjescode die hun slapende kindertjes vormden. Om er een streep onder te zetten: zij leefden nog lang en heel gelukkig.