Met de buren naar Oedjhorod

Nog maar net terug uit Oekraïne waar wij met de Pinksteren namens de gemeente Opsterland een auto met inhoud mochten doneren, ging de telefoon. Collega-wethouder Pieter van der Zwan van buurgemeente Smallingerland had gehoord van onze activiteiten en hij kwam met een heel mooi voorstel. Zijn gemeente had gebruikte WMO hulpmiddelen over, voornamelijk rolstoelen, en die waren beschikbaar om te schenken aan revalidatiecentra in Oekraïne. Zeker omdat er een zeer grote behoefte aan deze spullen is, kwam dit aanbod als geroepen.

Besloten werd om een nieuwe reis gezamenlijk te organiseren. Bij het inventariseren van de hulpmiddelen bleek dat er zoveel beschikbaar was dat een aantal rolstoelen via de Friese Rijders, die wekelijks met een vrachtauto vol goederen naar een centraal punt in Oekraïne rijden, getransporteerd kon worden. Omdat hiervandaan geen ritten worden gemaakt naar Oedjhorod was er geen andere mogelijkheid dan met een bestelauto naar deze stad te rijden om daar specifieke zaken af te leveren, waaraan in het lokale ziekenhuis en bij een revalidatiecentrum in oprichting, grote behoefte was.

 

In het ziekenhuis had men met urgentie een zogenaamde easy stand nodig waarmee patiënten die dit niet zelfstandig kunnen, rechtop gezet kunnen worden. Omdat deze zich niet tussen de ter beschikking gestelde hulpmiddelen bevond is gezocht naar een tweedehands exemplaar maar die was helaas niet beschikbaar. De redder in nood was Revalidatie Friesland die een nieuwe easy stand doneerde. Een geweldig gebaar!

Ook kleine medische artikelen werden ter beschikking gesteld en om de bestelauto helemaal vol te krijgen en de laatste plekken werden opgevuld met speelgoed voor een school. Door de oorlog hebben onder andere ziekenhuizen en scholen het moeilijk omdat veel van de beschikbare financiën logischerwijs naar defensie gaat. Elke bijdrage is dan van harte welkom.

Om alle nodige voorbereidingen te kunnen treffen en enkele dagen afwezig te kunnen zijn werd medio juli gekozen om op pad te gaan. Op vrijdagmorgen 19 juli zijn wij de Slowaaks-Oekraïense grens overgestoken. Dankzij alle inspanningen van diverse partijen ging dit voorspoedig. Binnen twee uur de grens over is snel en het was mooi dat wij werden opgevangen door Pavlo Osypenko die ons begeleidde naar het ziekenhuis. Pavlo is de echtgenoot van Oksana die is gevlucht en met haar drie kinderen in Ureterp woont. Zij heeft een fundraisactie gestart om een ambulance te kunnen kopen (zie één van de vorige blogs) en nadat dit gelukt was wordt nu het via de website geschonken geld  https://steunactie.nl/actie/actie-ambulance-oekraine/-21477 gebruikt voor de aanschaf van medische hulpmiddelen.

                                  

In het ziekenhuis werden wij hartelijk ontvangen door onder andere de directeur-geneesheer, een revalidatiearts en een gemeentelijk functionaris die over ziekenhuiszorg gaat. Zij vertelden dat voor de oorlog er een afdeling fysiotherapie in het ziekenhuis was maar dat revalidatie in Kiev plaatsvond. De vraag was namelijk zeer beperkt. Inmiddels is dat dramatisch veranderd; er zijn op dit moment te weinig mogelijkheden om alle militaire en burgerslachtoffers te behandelen. Het gaat dan zowel om locaties als om hulpmiddelen. Onze gesprekspartners waren nauwelijks in staat om hun emoties te bedwingen toen zij vertelden over de verschrikkingen waarmee zij te maken krijgen. Met grote dankbaarheid werden de overgedragen spullen aanvaard. Wij benadrukten dat wij dankbaar zijn voor de offers die gebracht worden door het Oekraïense volk. Zij vechten ook voor onze vrijheid in Europa.

                                                                                                                 

Daarna zijn wij naar de school en naar het revalidatiecentrum in oprichting gegaan om respectievelijk het speelgoed en de overige hulpmiddelen af te leveren. De volgende morgen vroeg weer op weg naar de grens in de hoop weer snel via Slowakije, Polen en Duitsland naar huis te kunnen. Helaas koste de Slowaakse grensovergang ons acht uur. Om onduidelijke redenen duurde de afwikkeling van de formaliteiten lang bij onze voorgangers. Toen wij eenmaal aan de beurt waren viel dat gelukkig mee. Alle papieren waren in orde en onze gezichten waren klaarblijkelijk betrouwbaar genoeg. Eindelijk de grens over. Als je echter weet dat je op weg mag gaan naar een veilig en comfortabel “heitelân” dan stelt het wachten eigenlijk ook niets voor. Een oorlog relativeert ook.

Zondagavond kwamen wij weer na een enerverende en indrukwekkende reis thuis. Het is toch wel intensief en vermoeiend. Nu zal het wellicht weer even duren voordat de andere benodigde spullen verzameld zijn. Maar voor je het weet gaat de telefoon….

Ik hoop het!

 

Dank aan degene die de donaties en de reis hebben mogelijk gemaakt:

-Revalidatie Friesland

-Sport Fryslân

-Friese Rijders

-Medipoint Drachten

-Sint Antonius Ziekenhuis Sneek

-Stichting Het Huisgezin De Tike 

-Linker Autoverhuur Marum

-Nederlandse ambassade Slowakije

-Honorair consul voor Nederland in Slowakije

-Ministerie van Gezondheid Oekraïne

-Ambrela Bratislava

-Juraj Droba Bratislava

-Gemeente Smallingerland

-Gemeente Opsterland