Terug naar Oekraïne 

Vanwege het nijpende tekort aan vervoermiddelen in Nedryhailiv was aan de burgemeester, Konstantin Volkov, beloofd dat de gemeente Opsterland een bestelwagen zou doneren zodra die beschikbaar was. En in april zou dat het geval zijn. Een dertien jaar oude Volkswagen Transporter was dan beschikbaar om naar Oekraïne te gaan verhuizen. Gelukkig was er meer voorbereidingstijd dan de vorige keer en die bleek ook ernstig nodig, maar daarover later meer…

 

Na de eerste reis, vorig jaar met Pasen, en de tweede met de Kerst, was deze rit net voor en in het Paasweekeinde. De feestdagen krijgen zo wel telkens een bijzondere invulling. Hopelijk is de oorlog afgelopen als het weer Kerst wordt al is dat zeer de vraag. In Oekraïne wordt Pasen een week later gevierd dan bij ons, dus wij hielden de ontvangers, Konstantin en zijn echtgenote Natasja, niet weg van de Paasviering met gezin en familie.

 Het is mooi dat een bestelwagen kan worden gegeven maar het is nog mooier als deze gevuld wordt met spullen die men goed kan gebruiken. Toen wij hoorden dat er een grote behoefte was aan apparatuur om een jeugdcentrum te creëren, konden wij een oproep plaatsen voor onder andere  fitnessapparatuur en elektronica. Ook waren aggregaten nog zeer welkom evenals het speelgoed dat eerder was ingezameld en de vorige keer niet meer meekon. Samen met de medewerkers van de afdeling communicatie van Opsterland werd begonnen met het inzamelen en dat was zeer succesvol. Wat daarbij zeker een grote rol heeft gespeeld is dat de jongeren waarvoor het centrum wordt ingericht, in een afschuwelijke periode opgroeien en al zeer veel ellende hebben moeten meemaken. 

Mooi dat er afleiding kan worden geboden maar ook dat zij weten dat er 2500 km verder aan hen wordt gedacht.

Alle sponsoren zullen wij via de social media bedanken. Het gaat om bedrijven, die hiermee duidelijk handen en voeten geven aan maatschappelijk verantwoord ondernemen, een serviceclub, een onderwijsinstelling, een collega-gemeente, een kenniscentrum, betrokken inwoners en ambtenaren. De bestelwagen was zo vol dat onze kleine koffers er maar net bij konden. Echt hartverwarmend! 

 

Goede voorbereidingen zijn het halve werk. Dat betekent om brieven vragen van de ontvangende gemeente, van de Associatie van Oekraïense Gemeenten en van het Poolse hoofd van de provincie waarin de grensovergang ligt, om zo vlot mogelijk de Poolse en Oekraïense grens te kunnen passeren. Dat betekent ook dat de bestelwagen APK gekeurd moet zijn en hier dreigde het mis te gaan. Uiteindelijk na grote inspanningen van alles en iedereen, waaronder een zeer behulpzaam raadslid, was een dag voor vertrek alles in orde. De auto was afgemeld en klaar voor de export.

 De vorige keer werd de te doneren auto op een aanhanger gezet maar deze keer werd besloten om, ook vanwege het hoge gewicht, in de auto zelf naar Oekraïne te rijden en na het afgeven terug naar huis te vliegen. Dat zou in ieder geval sneller zijn en qua kosten niet veel uitmaken. Het was zonder aanhanger inderdaad plezieriger omdat je sneller dan 80 mag rijden, maar de files in Duitsland en Polen bleken er niet korter door te worden. Na een tussenstop in Rzeszów waar wij in het provinciehuis hartelijk werden ontvangen, waren wij blij om op vrijdagavond aan te komen bij het spartaanse hotel dat direct aan de Pools-Oekraïense grens is gelegen. Een Google Translate gesprek met de vriendelijke hotelhoudster, die Oekraïens bleek te zijn, leerde ons dat te voet terugkeren over deze grens geen optie zou zijn. Ondanks informatie op internet waaruit bleek dat dit wel zou kunnen, bleek na checken inderdaad het tegendeel. Veranderen van grenspost was geen optie vanwege alle documenten die juist voor deze locatie waren opgesteld. De remedie was met de bestelwagen de grens overgaan en 50 km verder bij een andere overgang te voet Polen weer inkomen. Zo is het ook geregeld; door Konstantin en zijn echtgenote werden wij na een boeiende rit door Oekraïne, met een controle door militairen bij een checkpoint, afgezet bij een grenspost waar drommen voetgangers na een gedegen check Polen mochten binnengaan.

Over een gedegen check gesproken… Het oversteken van de Pools-Oekraïense grens blijft een bijzondere ervaring. De documenten helpen zeker wel, maar tot een bepaalde hoogte. De luim van de douanebeambte bepaalt hoe lang de cursus geduld oefenen duurt. Ook ervaring helpt niet altijd. Daar waar de vorige keren het noemen van het totale gewicht van de meegebrachte goederen volstond, was nu een gespecificeerde opgave met vermelding van gewicht gewenst. In de hoop dat de verificatie van het opgegevene minder grondig zou zijn dan de visitatie van een vermeende bolletjesslikker, heb ik een inschatting gemaakt die bij controle nooit overeind zou blijven. Het feit dat drie meter voor ons een zorgvuldig ingepakte bestelwagen volledig door vijf douaniers werd uitgepakt en onderzocht, zorgde ook voor een toenemende hartslag en dito bezorgdheid. Gelukkig kostte het de douanebeambte zoveel tijd om mijn handschrift te ontcijferen (de lijst had ik bibberend van nervositeit en in de kou opgesteld) dat uitpakken mogelijk de koffiepauze in gevaar kon brengen zodat wij groen licht kregen om uiteindelijk grensoverschrijdend te mogen zijn (en dat legaal).

 

 Het weerzien met Konstantin was bijzonder hartelijk en wij ontmoetten zijn echtgenote Natasja. De gemeenschap van Nedryhailiv is zeer blij met de steun uit Opsterland. Wij kregen als dank onder andere een kunstwerk cadeau dat gemaakt is van koriander en mosterdzaadjes. Het is een afbeelding van de gemeentewapens van Nedryhailiv en Opsterland en geeft uitdrukking aan de vriendschap tussen beide gemeenten. Ook een prachtige tekening van het universiteitsgebouw van Kiev, gemaakt door Anna Kanivets, werd ons geschonken. Dat de meegenomen spullen goed terecht komen blijkt wel uit het feit dat een laptop in dank werd aangenomen door Oekraïense militairen.

De terugreis was voorspoedig. Van Konstantin en Natasja kregen wij foto’s en filmpjes van zijn reis terug naar huis, zo’n 900 km van de grens waar wij afscheid van elkaar namen. Zij vroegen ons de hartelijke groeten en grote dank over te brengen aan iedereen die heeft geholpen om de bestelwagen ter beschikking te stellen maar ook helemaal te vullen met goederen waar zo’n grote behoefte aan is in een land dat al meer dan een jaar zucht onder een oorlog waar zij niet om hebben gevraagd. Als zij volgende week Pasen vieren staat dat al eeuwen voor hoop en een nieuw begin. Dat wensen wij alle inwoners van Nedryhailiv en alle andere gemeenten in Oekraïne van harte toe!

 

Eskea en Rob